Në familjen tonë, vetëm punohet e mësohet

Intervistë me biznesmenin PIRO MALO

Pirua është djali i madh i Muhamet  Malos dhe  Mezo Zanes (Malaj),  i cili me shumë punë, përpjekje e mundime ka ngritur tre biznese, njëri më i suksesshëm e i dobishëm se tjetri, për të cilët do shkruajmë më poshtë. 

Piro, cilat dhe si kanë qenë fillimet e  punës e veprimtarisë tuaj si biznesmen ?

Përpara se t’ju flas për aktivitetin tim në fushën e biznesit, fillimisht dua të përshëndes të gjithë fteriotët kudo ku ndodhen, kudo ku punojnë e jetojnë dhe si çdo fteriot, edhe unë ndjehem krenar që jam nga Fterra. Me këtë rast, duke qenë në prag të vitit të ri, ju uroj të gjithë fteriotëve që ta kalojnë gëzuar e me sa më shumë të mira e begati në familjet e tyre.

Qysh kur kemi qenë të vegjël, babai ynë dhe nëna na kanë folur e na kanë ushqyer me një dashuri e respekt të veçantë  për Fterrën e fteriotët. Të njëjtën gjë bëjmë edhe unë e bashkëshortja ime me dy vajzat tona, Dorjanën dhe Aroldën, që kurrë të mos e harrojnë e mohojnë prejardhjen e tyre nga Fterra.

Familja jonë është larguar nga Fterra pas viteve 50’ dhe është vendosur në lagjen e Kombinatit. Aty së bashku me dy vëllezërit e mi, Gramozin dhe Mirushin, jemi rritur, kemi kryer shkollat, dhe kemi kaluar jetën tonë më të bukur të rinisë, së bashku me shumë fteriot të tjerë që banonin në Kombinat.

Unë pas përfundimit të shkollës kam punuar shofer për 11 vjet rresht me  autoambulancë në Spitalin Nr.5 të Tiranës. Pas viteve 1990, pasi mbeta pa punë, si shumë fteriot e shqiptarë të tjerë u detyrova të emigroj në Greqi. Prej vitit 1992 deri në vitin 1994, kam jetuar së bashku me familjen time në Athinë, ku fillimisht u detyrova të bëj punë të rënda e të vështira, por më pas fillova të punoj tek një pronar grek që merrej me punimin e gipsit dhe kartonxhesit. Me shumë mundim, përpjekje e vështirësi,  sikurse i thonë fjalës, duke punuar e duke mësuar, i vura detyrë vetes që t’ia merrja, ose më mirë të them, t’ia  ”vidhja” zanatin pronarit, sepse greku nuk ta jep kollaj zanatin, dhe kështu bëra.

Në fund të vitit 1994 u ktheva në Tiranë dhe me ato pak kursime që sigurova në Greqi, hapa biznesin tim, të punimit të gipsit dhe kartonxhesit. Fillimet janë gjithmonë të vështira, por gradualisht, me shumë punë e përpjekje dhe me korrektësinë që na karakterizon ne fteriotëve, arrita të mbijetoj e ta zgjeroj aktivitetin tim.

Fillimisht punësova në këtë repart, njerëzit e mi të afërm, Ibrahim e Valter Malon, nipërit e mi Sokol e Gazmend Lalaj, djalin e hallës Adrian Koçi etj. Sot, pothuajse të gjithë këta që përmenda, kanë hapur bizneset e tyre dhe kjo mua më jep një kënaqësi të dyfishtë. Sot aktualisht, në këtë repart që shikoni, kam punësuar 18 punëtorë dhe jam i kënaqur se puna e mundimi nuk më kanë shkuar kot. Unë nuk kam krijuar ndonjë biznes shumë të madh, sepse ne fteriotë gjithmonë, shkojmë deri aty ku mund të arrijmë, pra në nivele mesatare, me qëllim  që edhe të zbresim lehtë e pa dhimbje po qe e nevojshme. Kam bindjen se kjo ide i ka udhëhequr e shoqëruar në jetë e në punë pothuajse të gjithë fteriotët, intelektualë apo punonjës të thjeshtë që kanë qenë. Pra, e rëndësishme për mua është, që unë me këtë biznes  ushqej e mbaj familjen time, kam ndihmuar e ju kam dhënë zanatin njerëzve të mi të afër, por njëkohësisht, ushqehen edhe familjet e gjithë këtyre punëtorëve. Kjo më jep kënaqësi e më bën që të ndjehem mirë shpirtërisht e moralisht.

A mund të na flisni edhe diçka më shumë për punën dhe arritjet tuaja me këtë biznes ?

            - Më duket se po e bëjmë “A doni më për Belulin”, - bëj shaka, se ne fteriotët nuk e kemi si zakon që të mburremi, por mund t’ju them se në saj të punës e sidomos të korrektësisë me klientët time, unë kam kryer punime në shumë institucione shtetërore e private, sikurse mund t’ju përmend ;  kam realizuar të gjitha punimet në gips e kartonxhes në Bashkinë e Tiranës, në Ministritë Jashtme, atë të Kulturës e Turizmit, të Ekonomisë dhe  Energjetikës, Bujqësisë, Telekomunikacionit e Transportit, në Banka, në dyqane, me dhjetëra vila e apartamente banimi e shumë të tjera të cilat tani nuk më kujtohen. E rëndësishme është që të gjithë klientët e mi kanë mbetur të kënaqur si nga cilësia e punimeve dhe nga çmimet e arsyeshme që unë kam. Firma “Mareti Gips” pranë ish ndërmarrjes së Mjeteve Mësimore tani është bërë e njohur dhe e preferuar dhe me një klientelë të gjerë e të sigurt.

Ju keni edhe dy biznese të tjera. A mund të na tregoni shkurtimisht diçka ?

- Po , përveç këtij biznesi, unë kam edhe një servis për riparimin e lyerjen me bojë të automjeteve të cilin e kam hapur qysh në vitin 2000 dhe ky servis quhet “Servis Fterra”. Kam punësuar katër specialistë. Puna më ka ecur mire dhe jam i kënaqur. Punës duhet ti rrish mbi kokë siç i thonë fjalës. Puna private ka të mirat e saj, por ka edhe privacione. Kohën e kam mjaft të kufizuar, punoj me orar e pa orar. Ditët e pushimit e të festave nuk i shijoj e shfrytëzoj për shplodhje, e argëtim, por këtu, në punë. Kështu familjes e vajzave ju mbetem borxh.

Gjithashtu kam hapur edhe  Qendrën  Estetike “PIRRO” brenda Hotel ROGNER, të cilin e menaxhon dhe drejton bashkëshortja ime Vania, e cila këtë profesion e ka fituar pasi përfundoi shkollën e estetikës në Athinë. Këtë qendër estetike e kam hapur qysh në vitin 1999, pra ka qenë nga të parat aktivitete private të këtij lloji në Tiranë, pas hapjes se qendrës estetike FRONTERA, dhe sigurisht këtu klientela është e zgjedhur pasi kjo qendër, kryesisht frekuentohet më shumë nga të huajt. Edhe këtu kemi punësuar dy specialiste estetiste dhe është një biznes i suksesshëm.

Ky biznes nuk do të mbijetonte pa punën e përpjekjet e bashkëshortes time e cila përveç detyrimeve që ka për shtëpinë, e sidomos për mirërritjen, edukimin e arsimimin e dy vajzave  si dhe për mbarëvajtjen e punës në qendrën estetike, po përfundon  edhe Fakultetin Juridik. Në familjen tonë, vetëm punohet e mësohet. Vajza e madhe Dorjana vazhdon vitin e tretë për arkitekturë në Universitetin “POLIS”, ndërsa Arolda është në vitin e parë për shkencat politike në Universitetin “Marin Barleti”. Pra, aktiviteti  familjes  sonë përmblidhet në formulën;  Biznes - Arsimim – Punë  e Fitim dhe fare pak Argëtim.

Së fundi, cilat janë lidhjet e tua me Fterrën dhe çfarë mundësi, lehtësi e kënaqësi ju ofroni fteriotëve me bizneset dhe aktivitetet tuaja ?

Jo pa qëllim, po e filloj përgjigjen nga fundi. Në radhë të parë e kam për nder dhe për kënaqësi kur më krijohet mundësia që me punën time t’ju shërbej sadopak fteriotëve të mi. Sigurisht që çdo fteriot do të ketë trajtim të veçantë  për cilësinë, shpejtësinë e shërbimit dhe çmimit. Janë e do të jenë gjithmonë të mirëpritur e të favorizuar jo vetëm fteriotët, por edhe të gjithë miqtë e shokët e tyre që do të kërkojnë punën e ndihmën time.

Dhe për ta mbyllur, sikurse thotë fjala e urtë, ”ëmbëlsira lihet për në fund”, Fterra, jo sepse është fshati jonë, origjina e prejardhja jonë, ose më mire të them, është rrënja e pemës së fiseve tona. Nuk e di pse, por sa here që kam shkuar atje, sikur çmallem me vendlindjen e gjyshërve e të prindërve të mi. Unë atje kam gurët dhe shtëpitë e Male, kam akoma njerëzit e dashur të farefisit tim, kam Novruzin e Monon, Profitin e Sulo Zanin e shumë të afërt të tjerë, të cilët na presin e na përcjellin me një dashuri e respekt vëllazëror. Fterra është malli dhe dobësia jonë e përhershme.

                                                                     Feksor SHKURTI