Të gjithë klientët janë  të barabartë,

por kur në klinikë vijnë  fteriotë, puna ndryshon...

Bisedë me doktoreshën okuliste REZARTA SHKURTI

Duke kaluar në rrugën e Kavajës, nga qendra për në drejtim të 21 Dhjetorit, pikërisht përballë ish Radio Tiranës, në vargun e madh të tabelave të reklamave të dyqaneve e aktiviteteve të ndryshme, të bie në sy një reklamë e bukur. Është reklama e klinikës “OPTIKA UNION” e hapur nga doktoresha Rezarta Shkurti.

Sa futesh në ambientet e brendshme të kësaj klinike, fillimisht të tërheq vëmendjen rregulli, pastërtia arredimi me shumë shije e modern, por mbi të gjitha, buzëqeshja e ngrohtësia me të cilën të pret e përcjell personeli. Komunikimi aq i ngrohtë e  plot dashamirësi, por edhe me predispozicionin për të të shërbyer shpejt e me kulturë, të krijon ndjesinë sikur je duke komunikuar me njerëz të afërm, të cilët i ke njohur prej shumë kohësh  dhe që janë gati të të japin e të ofrojnë gjithçka që munden. Besoj se  këtë kënaqësi e  impresion e provojnë të gjithë klientët  që i drejtohen kësaj klinike.

Para se të flasim për klinikën dhe shërbimet që ajo ofron, dëshirojmë të bëjmë një prezantim të shkurtër të asaj që e drejton dhe menaxhon këtë klinikë moderne si dhe familjen e saj të mrekullueshme nga e cila rrjedh, pa të cilën doktoresha e talentuar nuk do të ishte kjo që është sot.

Rezarta është vajza e Tomorr Shkurtit dhe e Nazmije Abazit nga Plloça e Vlorës, por që tani ka marrë “statusin” e një fterioteje të vërtetë. Tomorri, fatkeqësisht tani nuk jeton më pasi ka vdekur  më 5 janar të vitit 1977,  në moshën 59 vjeçare. Rezarta është një bijë  e thjeshtë fteriote, e zgjuar e dashur dhe  e kulturuar e njerëzore. Pasi  mbaroi Fakultetin e Mjekësisë në vitin 1993, ka punuar si mjeke në Spitalin Qendror të Ushtrisë, në Aviacionin Ushtarak në Rinas dhe në vitin 2000 përfundoi specializimin për okuliste. Pas specializimit ka punuar e vazhdon të punojë në Poliklinikën Qendrore. Gjithashtu,  ka punuar për 8 vjet rresht edhe në klinikën Optika “Bruna”, sigurisht mbas orarit të punës në poliklinikë. Aktualisht vazhdon të punojë në Poliklinikën Qendrore por mendjen dhe shpirtin i ka  në klinikën e saj të re  “OPTIKA UNION” të cilën e ka hapur së bashku me një kolegun e saj në prill të këtij viti. Krahas punës në dy klinika, Rezarta  nuk heq dorë nga studimet e kualifikimet e shumta që ka kryer e po kryen. Gjatë këtij viti ka mbrojtur  masterin e   nivelit të parë me temë, “Korrigjimi i defekteve të shikimit të lidhura me syzet me përdorimin e lentave të kontaktit” dhe ka fituar gradën shkencore, “Medical Doctor” pranë Departamentit të Okulistikës.

Fjala e urtë, “bëmë o baba të të ngjaj” tek Rezarta dhe babai i saj, ka gjetur mishërimin  e plotë të kuptimit të kësaj shprehje të mençur të popullit. Tomorri, i cili ka qenë një njeri me veti e cilësi shumë të mira e të veçanta, ka qenë tip inteligjent, studioz, korrekt, i ndërgjegjshëm e i drejtë, i dashur dhe miqësor në marrëdhëniet familjare e shoqërore. Ai ka studiuar për 4 vjet në Çekosllovaki dhe në Universitetin e Tiranës ku u diplomua si inxhinier gjeolog. Ka punuar si inxhinier për nxjerrjen e naftës e të gazit në Marinëz e Patos, Vllahinë e Gorisht të Vlorës dhe në  ish Ministrinë e Energjetikës deri sa doli në pension, të cilin fati nuk e la që ta  gëzonte deri në fund. Në vitin 1966 Tomorri u martua me Nazmien me të cilën kanë lindur e rritur dy fëmijë, Dritanin dhe Rezartën. Të dy së bashku, vëlla e motër janë vazhdim i genit dhe cilësive më të mira të prindërve e gjyshërve  të tyre, janë dy fteriot të mirë, dhe me të drejtë, krenohen me prejardhjen e tyre.

Por le të kthehemi tek objekti i këtij shkrimi, tek doktoreshë Rezarta dhe klinika e saj.

Ndjen  një kënaqësi të veçantë kur takohesh e bisedon me doktoreshë Rezartën, kur shkon për vizitë në klinikën e saj, kur e takon në rrugë dhe të përqafon me buzagazin e saj karakteristik dhe me një ngrohtësi miqësore e vëllazërore.

Kabineti i vizitave është modern, i  kompletuar me aparatura japoneze të fjalës së fundit. Gjithashtu në klinikën e doktoreshë Rezit, kryhen edhe diagnostikimet e sëmundjeve të syve dhe trajtimit të tyre, matjen e tensionit të syrit dhe mjekimin e tij, vizita për të gjitha moshat, edhe për fëmijët. Nuk mund të lemë pa përmendur punën e kujdesin e madh që ka treguar e tregon vëllai i Rezartës, Dritani, i cili tashmë është punësuar në klinikën e së motrës në rolin e menaxherit i cili i ka dhënë një ndihmesë të madhe motrës së tij për çdo gjë, megjithëse  me profesion inxhinier ndërtimi.

Falë aftësive dhe punës të kujdesshme e me profesionalizëm të personelit dhe aparaturave bashkëkohore, “Optika Union” ka një klientelë të sigurt,  nga metropoli i Tiranës, por dhe nga gjithë Shqipëria. Ky fakt ne fteriotëve na gëzon e na bën të ndjehemi mirë, pse jo edhe të krenohemi. Tradita e mjekëve  të shquar e të nderuar fteriot, Besim Elezi, Safet Memi, Luan Dusha Hamza Memi, Sezai  Braho, , Elvira Zhupa, Lek Xhama, Fahri Mita, Fejzi Hizmo, Bashkim Brinja, Agjah Ruko etj. vazhdon me brezin e mjekëve më të rinj; Maksi Memi, Elvira Kofina, Edip Bezhani, Violeta Braho, Adriana Merkuri, Rezarta Shkurti, Pranvera Dusha, Peti Zeneli, Ema Elezi, Genti Memi, Genci e Drini Mita etj. Kështu vazhdon e rritet emri i mirë dhe  tradita e bukur  e mjekëve fteriot, përfshi edhe doktoreshë Rezatën të cilën e kemi objekt të këtij shkrimi, për të cilët ne fteriotët, me të drejtë ndihemi mirë e të vlerësuar.

Për mua, thotë doktoreshë Rezi, - të gjithë klientët janë  të barabartë e trajtohen pa dallim, sepse janë njerëz që  kanë nevojë e që kërkojnë ndihmën  mjekësore, mjekim e shërim, por kur ne klinikë me vijnë  klientë fteriot, puna ndryshon. Nuk di pse kam një ndjesi e dobësi të veçantë, një detyrim e kënaqësi shpirtërore për t’ju dhënë gjithçka kam mundësi. Të gjithë më duken si të afërm e kushërinj të babait tim që e kam dashur aq shumë. Janë e do të jenë gjithmonë të mirëpritur në klinikën time, pa bërë fjalë pastaj për trajtim mjekësor, pse jo dhe atë ekonomik. Unë i dua me shpirt fteriotët sepse jam bijë të atij fshati kaq të dëgjuar, të nderuar e të vlerësuar. Jam krenare që jam nga Fterra.

Vajza  ime Bertila, e cila është 11 vjeç, shpesh herë më thotë, - mami kur do më çosh në Fterrë që ta shikoj edhe unë fshatin, të shkoj tek shtëpia e gjysh Dervishit.  Unë i kam dhënë fjalën se në takimin e të gjithë fteriotëve që do të bëhet në muajin gusht të vitit 2009, do shkojmë së bashku me daja Dritanin dhe xhaxhi Feksorin.

                                                                            Feksor SHKURTI